۱۰ نشانه از یک محیط کار هیبریدی (ترکیبی) سمی

کار هیبریدی به عنوان مدل پیشرو در محیط‌های کاری برای کارفرمایان مطرح شده است. در واقع تعداد رو به رشدی از شرکت‌های شناخته شده‌ سبک کار هیبریدی را پذیرفته‌اند. در همین زمان، این مدل کاری مورد علاقه بسیاری از جوانان حرفه‌ای نیز هست، به طوری که ۷۳٪ از نسل Z و ۵۲٪ از هزاره‌ها (نسل Y) اعلام کرده‌اند که مدل کار هیبریدی را ترجیح می‌دهند. با این حال، تغییر به محیط کار هیبریدی نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و اجرای با دقت دارد. برای کمک به کارکنان و جویندگان کار در جهت بهتر پیمایش در دنیای کار و اتخاذ تصمیمات شغلی آگاهانه، remotejobs.ir ده نشانه هشداردهنده را شناسایی کرده که می‌توانند نشان‌دهنده سمی بودن یک محیط کار هیبریدی باشند.

 

۱۰ نشانه هشداردهنده از یک محیط کار هیبریدی سمی

مهم است که توجه داشته باشید یک محیط کار هیبریدی سمی ممکن است همه این ۱۰ نشانه را نداشته باشد. برخی از این محیط‌ها ممکن است فقط چند مورد از این نشانه‌ها را داشته باشند. همچنین، اگر یک شرکت یکی از این نشانه‌ها را داشته باشد، لزوماً به معنای سمی بودن محیط کار نیست. این می‌تواند فقط نشان‌دهنده این باشد که انتقال به محیط کار هیبریدی با چالش‌هایی مواجه بوده است.

۱. نبود یک سیاست رسمی هیبریدی

هنگام طراحی سیاست‌های کار هیبریدی کارآمد، مهم است که کارفرمایان سیاست‌های عادلانه و متعادلی ایجاد کنند که به طور مساوی برای همه کارکنان، صرف نظر از محل کارشان، اعمال شود. علاوه بر این، اگر ارزش‌ها و برنامه‌های تعیین‌شده برای کار هیبریدی به صورت شفاهی بیان شده ولی در عمل نشان داده نمی‌شوند، این یک نشانه هشداردهنده است. شرکت باید متعهد به ایجاد مجموعه‌ای واضح از سیاست‌ها باشد که تیم‌های دورکار و هیبریدی را به درستی با نیروی کار حضوری یکپارچه کند.

۲. نبود تعادل بین کار و زندگی

صحبت کردن در مورد اهمیت تعادل بین کار و زندگی و تلاش برای اجرای برنامه‌های مربوط به آن دو مقوله متفاوت هستند. در حالی که بسیاری از شرکت‌ها در این زمینه عملکرد خوبی دارند، اما سازمان‌ها یا مدیران سمی‌ای نیز وجود دارند که اقداماتشان از این تعادل حمایت نمی‌کند یا آن را در اولویت قرار نمی‌دهد. تعادل بین کار و زندگی باید در روزهای حضوری در دفتر و همچنین در روزهای دورکاری در دسترس باشد.

۳. ارتباطات ضعیف در شرکت

وجود ابزارهای مناسب ارتباط از راه دور کافی نیست. همه باید از این ابزارها به طور کارآمد و مؤثر استفاده کنند تا کارکنان دورکار، هیبریدی و حضوری در جریان امور قرار گیرند. باید در میان همه طرف‌ها وضوح وجود داشته باشد، به ویژه در مورد کانال‌های استفاده‌شده برای ارتباط، ترجیحات کارکنان و بهترین روش‌های برقراری ارتباط به صورت همزمان و غیرهمزمان. پیام‌های شرکتی باید به همه کارکنان—including those who are working from home—منتقل شود.

۴. بالارفتن نرخ خروج کارکنان

یکی از نشانه‌های هر فرهنگ سمی، بالارفتن نرخ خروج کارکنان است. این موضوع برای مشاغل دورکار و هیبریدی نیز صادق است. 

 

۵. عدم اعمال انعطاف‌پذیری به صورت یکسان

یک شرکت معتبر باید به همه افراد در تمام سطوح—از سطح ورودی تا سطح مدیریتی—اجازه دهد و تشویق کند که به صورت دورکار یا به شکل هیبریدی کار کنند. سازمان را بررسی کنید تا ببینید آیا در هر سطح شغلی، کارکنان دورکار یا هیبریدی وجود دارند یا خیر. نبود مدیران دورکار یا هیبریدی ممکن است نشان دهد که موفقیت بلندمدت در این شرکت، به جز در شرایط کاملاً حضوری، دشوار خواهد بود.

۶. نبود اعتماد

کار کردن به صورت دورکار یا هیبریدی نیازمند پایه‌ای محکم از اعتماد است، هر جا که افراد مشغول به کار باشند. مدیران و همکاران باید بتوانند به این اعتماد داشته باشند که هر فرد در تیم به انتظارات خود عمل خواهد کرد. علاوه بر این، اگر چالش‌هایی به وجود بیاید، یک تیم سالم باید در ارتباط باشد تا مشکلات را شناسایی و حل کند.

۷. جشن‌ها و جلسات شامل همه نمی‌شوند

شرکت‌هایی که به کار هیبریدی و دورکار متعهد هستند، تلاش می‌کنند که زمان‌های برگزاری جلسات و جشن‌ها را به نوبت تغییر دهند تا همه کارکنان، چه دورکار، حضوری یا هیبریدی، در آنها شرکت کنند. ابزارهای ارتباطی این امکان را فراهم می‌آورند که قدردانی‌ها با کل سازمان به اشتراک گذاشته شوند و رویدادهای مجازی می‌توانند به گونه‌ای سازماندهی شوند که همه را شامل شوند. شرکت‌هایی که به کارکنان دورکار و هیبریدی متعهد هستند، از این ابزارها برای ستایش و شامل کردن همه به صورت مساوی استفاده می‌کنند.

۸. مسیرهای شغلی نامشخص است

دانستن فرصت‌ها و پتانسیل‌های رشد و پیشرفت شغلی برای تمام کارکنان بسیار حیاتی است. با این حال، اگر به نظر می‌رسد که کارکنان حضوری نسبت به کارکنان دورکار یا هیبریدی مسیر واضح‌تری برای توسعه شغلی یا ارتقاء دارند، این می‌تواند نشانه‌ای از آن باشد که شرکت به کارکنان دورکار ارزشی نمی‌دهد یا آنها را به عنوان بخشی از یک برنامه استراتژیک بزرگ‌تر نمی‌بیند. مسیرهای شغلی باید دارای متدولوژی ثابت و قابل اجرا برای همه کارکنان، صرف نظر از نوع کارشان، باشند.

 

۹. زمان‌های جلسات متناقض یا گیج‌کننده

بسته به اندازه شرکت و محل زندگی کارکنان دورکار و هیبریدی، ممکن است برخی از کارکنان در یک یا حتی چند منطقه زمانی دورتر از دفتر اصلی قرار داشته باشند. خوشبختانه، راه‌هایی برای غلبه بر تفاوت‌های زمانی وجود دارد. برنامه‌ریزی جلسات باید به گونه‌ای انجام شود که همه کارکنان، به ویژه کسانی که در نقش‌های هیبریدی یا دورکار هستند، را در نظر بگیرد. جلسات باید به زمانی برنامه‌ریزی شوند که همه بتوانند شرکت کنند، و ایده خوبی است که برخی از جلسات—یا حتی تمام آنها—به صورت دیجیتال برگزار شوند تا همکاری با اعضای تیم هیبریدی و دورکار تسهیل شود.

۱۰. دسترسی دشوار به ابزارها و اطلاعات

کارفرمایان دورکار و هیبریدی باید به تأمین ملزومات، ابزارها و اطلاعات مورد نیاز برای موفقیت کارکنان خارج از محل کار توجه کنند. این موارد می‌تواند شامل کامپیوترها و مانیتورها، اتصالات اینترنت و صندلی‌های ارگونومیک باشد.

در عین حال، کمبود اطلاعات اغلب نشانه‌ای از یک محیط کار سمی است. با این حال، در محیط‌های کار دورکار و هیبریدی، تنها کمبود اطلاعات یک نشانه هشداردهنده نیست.

شرکت‌هایی که به طور کامل به محیط کار هیبریدی متعهد نیستند، ممکن است اطلاعات را به راحتی در دسترس قرار ندهند. این مسئله می‌تواند با قصد انجام شود، اما ممکن است به طور غیرعمدی نیز اتفاق بیفتد. در هر صورت، وقتی شرکتی پلتفرم مرکزی برای به اشتراک‌گذاری اطلاعات حیاتی با کل سازمان ایجاد و حفظ نمی‌کند، این به یک محیط کار غیرمولد منجر می‌شود.

تغییری در حال وقوع است
با توجه به اینکه ۹۵٪ از کارکنان به نوعی از کار دورکاری، از جمله کار هیبریدی، تمایل دارند، کارفرمایان باید به بررسی شیوه‌های فعلی خود بپردازند و کار هیبریدی را به برنامه‌های بلندمدت خود اضافه کنند. با این حال، کارکنان و جویندگان کار باید با احتیاط به این تغییرات نزدیک شوند. در غیر این صورت، ممکن است به یک محیط کار هیبریدی سمی بروند.